„samolub”…też człowiek

           

              …no i tak mnie jakoś ostatnio naszło i odejśc nie chce. Wredna może i nie jestem ale na bycie „samolubem” mi się zebrało.  Po wielu długich i owocnych latach bycia  „egzemplarzem  do usług na każde zawołanie każdego potrzebującego” nogi odmówiły mi posłuszeństwa, głowa zagroziła, że myślec przestanie a cała moja reszta zaczęła mi fundowac totalną wysiadkę. I gdybym na czas w „stosowną orientację” nie popadła, że to nie tędy droga to kto wie, kto wie gdzie by mi przyszło i od której strony te piękne wiosenne kwiatki wąchac?
             No i tak mnie naszło, że najpierw ja a potem cała reszta i tylko po tę porę, w której wewnętrzny mały dzwoneczek nie zadzwoni, że na teraz, na dzisiaj a może nawet i na kawałek jutra dosyc miłosierdzia.
            Plany są dobre i planowac trzeba ale w tych zamierzeniach na każde następne jutro trzeba zaczynac jednak od siebie i nie co komu i dlaczego ale co mnie, dla mnie i koło mnie a dopiero później reszta.
            No jakby z której strony nie popatrzec to 60-tka tuż, tuż  …a ona ma mi zwisac a nie wisiec nade mną jak miecz Demoklesa.
             Najtrudniej jednak przekonac i zmienic siebie samego ale  po wielu staraniach i zmaganiach jakoś mi się w końcu udaje.
             No bo ja dotychczas chyba nie za bardzo wiedziałam co oznacza stwierdzenie – „zestarzec się godnie”. No nie wiedziałam, że trzeba do tej starości przyznac się dla własnego dobra i przestac udowadniac za wszelką cenę jaka to ja jestem silna, zwarta i gotowa.
             Takie mnie myśli naszły, że gdy człowiek odda innym siebie całego to nic mu nie zostanie i nawet się nie spostrzeże, że niby był, niby żył  a został mu tylko wór dobrych uczynków, który dzwiga na zgarbionych plecach ….a osobista skarbonka doznań, wrażeń i innych wspaniałości pusta.
              „Samolub” też człowiek i trzeba choc trochę nim byc by z sensem życ.
              Tak mi się na koniec tych rozważań nad sensem życia „rymnęło” ale wierszy pisac nie będę.
               Kwietniowym Kaśkom i Katarzynom życzę dużo słońca i samych pięknych doznań, wrażeń i  wspaniałości wszelkich.